Balık (Denizaltı) Masalları

Çok çok eskiden masmavi bir gölün sularında bir sürü balık yaşarmış. Sazlarla çevrili olan göllerini de birbirleerini de çok severlermiş. Ama günler, aylar geçtikçe balıklar arasında bir huzursuzluktur başlamış. Çünkü çoğaldıkça göldeki besinler onlara yetmez oluyormuş. Bu yüzden de bir parçacık yemek için birbirlerine kırıcı sözler söylüyorlar, hatta kavga bile ediyorlarmış. Artık sazların rüzgar dedeyle…

Bir zamanlar masmavi denizlerin birinde, yan yana yüzen yengeçle, sevimli bir balık yaşarmış. Bu iki deniz hayvanı birbirlerini öylesine severlermişki,hiç birbirlerinden ayrılmak istemezlermiş. Hani içtikleri su ayrı gitmiyor derler ya işte bu söz sanki onlar için söylenmiş. Önceleri bir balıkla bir yengecin arkadaşlığını herkes yadırgamış. “Bizim bildiğimiz her canlı kendi türünden birisiyle arkadaşlık kurar. Bir…

Çok eskiden masmavi denizlerin birinde çok parlak renkli derisi olan, güzel mi güzel, alımlı mı alımlı bir balık yaşarmış. Ama böylesine güzel ve alımlı olduğu halde yine de mutsuzmuş bu balık. Çünkü yüzgeçlerinin ucu bir bıçak gibi keskin ve sertmiş. O yüzden de hiç bir balık onunla arkadaş olmak istemezmiş. “Yanlışlıkla o sivri bıçak gibi…

Bir zamanlar yeryüzündeki masmavi denizlerin birinde bir balık yaşıyormuş. Öyle boylu poslu, güzel, pırıl pırıl pullu bir balık değilmiş bu balık. Hatta tepesindeki yuvarlak vantuzla yani çekmenle çirkin bile sayılırmış. Ama öylesine pırıl pırıl, iyilik dolu bir yüreği varmış ki, sormayın. Minik balıkları yemeğe gönlü razı olmadığı için, gemilerin yolunu gözler, onların denize attıkları yemek…

Bir zamanlar uçsuz bucaksız okyanusların birinde, bir köpek balığı ailesi yaşarmış. Köpek balıklarının ne kadar gösterişe düşkün, ne kadar kuvvetli, bütün denizaltı ülkesinin korkulu düşü olduğunu bilirsiniz çocuklar. Hatta yalnız denizaltı ülkesindeki canlılar değil, insanlar bile korkar onlardan. Köpek balıkları da bunu bilir, onun için de çok övünürlermiş: “Biz, yeryüzünün en güçlü, en gösterişli balıklarıyız”…

Çok çok eskiden sıcak denizlerin birinde mini minnacık milyonlarca hayvan yaşarmış. Bu minicik hayvanlara mercan denirmiş. Mercanlar sayıca çokmuş, çokmuş ama o kadar küçük ve güçsüzlermiş ki, o hızla azalıyorlarmış. En küçük balıklar bile onlar için birer canavardan farksızmış çünkü. Mercanlar korku içinde belki de yüzyıllarca yaşamışlar. Ama günlerden birinde, genç bir mercan boyundan posundan…

Eskilerde masmavi denizlerin birinde, minicik bir istiridye yaşarmış. Yavru istiridye öylesine sevimli, öylesine meraklı, öylesine çenebazmış ki, dost olmadığı hemen hemen hiç kimse yokmuş. Ama o en çok kumların içinde yatan, yalnızca karnını doyurmak için yüzen bir balığı seviyormuş. Yavru istiridyenin “masalcı balığım” dediği bu balık çok güzel masallar anlatıyormuş çünkü. Bütün çocuklar gibi yavru…

Çok eskiden geçer bu masalım. Belki o zamanlar develer tellal, pireler berber filan değilmiş. Değilmiş ama zaman da bu zaman hiç değilmiş. Ne uçak, ne buharlı gemi, ne de tren varmış. O zamanlar, insanlar, koca koca denizleri, yelkenli gemilerle aşmaya çalışırlarmış. İşte masalını anlatacağım gemi de böyle yelkenli bir gemiymiş. Günün birinde yükünü alıp düşmüş…

Mine çiçeği gibi mavi suların içinde çok çok eskiden mini minnacık binlerce hayvan yaşarmış. Yeryüzünün ilk canlılarındanmış bu mini minicik canlılar. Topu topu bir tek hücreden meydana geldiklerinden herkes onlara “tek hücreliler” dermiş. Bu mini minicik canlılardan bir kısmı yıldız gibi olduğu için “ışınlılar” adını almış. Bir kısmı da terliğe benziyormuş, onlara da “terliksiler” denmiş….

Bir zamanlar masmavi denizlerin dibinde bir balık ailesi yaşıyormuş. Kırmızı mercan kayalıklarında başka balık aileleriyle birlikte oturuyorlar, yavrularını iyi birer balık olarak yetiştirmek için günboyu çalışıp duruyorlarmış. Yavru balıklar öğretmenleri dilbalığı başkanlığında her gün iki üç saat ders görüyorlarmış. Öğretmen dilbalığı yavru balıklara hemen her gün, “Görüntüye aldanmayın. Denizde öyle canlılar vardırki, güzellikleriyle her balığı…