Kuş Masalları

Eskilerde, ülkelerin birinde bir köşk varmış. Yemyeşil bir kırın ortasındaymış bu köşk. Bahçesinde birbirinden güzel mis kokulu güller, yıldız çiçekleri, zambaklar, manolyalar daha yüzlerce tür çiçek varmış. Oradan gelip geçenler gözlerini bu çiçeklerden ayıramazlarmış. Köşkün biraz ilerisinde yaşayan bütün bülbüller o bahçeye koşar, en güzel şarkılarını oradaki güllere söylerlermiş. Kelebekler, arılar da bahçeden ayrılmak istemezlermiş….

Bir zamanlar ormanların birinde bir kuş yaşıyormuş. Ufak tefek ama sevimli mi sevimli bir kuşmuş bu. Hele oldukça uzun kuyruğunu havaya dikti mi öyle sevimli olurmuş ki sormayın. Bu sevimli kuşun adı ÇIT KUŞU’ymuş. Neden mi? Çünkü, azıcık bir çıtırtı duysa “Ay ÇIT diye bir gürültü duydum” der hemen kaçarmış. Bu yüzden de herkesin alay…

Bir zamanlar güneydoğu asya ülkelerinden birinde, yemyeşil bir orman varmış. Bu ormanda, binlerce, onbinlerce hayvan yıllardan beri mutluluk içinde yaşıyorlarmuş. Ağaçlar, ormandaki hayvanlar her sabah kuşların “Günaydın. . Günaydın, sabah oldu kalkın” Şarkısıyla uyanırlar, neşeyle günlerine başlarlarmış. Güneş batarken de yine kuşların, “Haydi arkadaşlar iyi uykular” şarkısıyla gözlerini kaparlarmış. Ormandaki bütün canlılar, ağacı, çiçeği, kurdu,…

Bir zamanlar renk renk tüylü, cıvıl cıvıl sesli binlerce kuşun yaşadığı bir orman varmış. Serçesinden tutun da, papağanına, kanaryasına, tavus kuşuna kadar her türden kuşu bu ormanda bulabilirmiş insan. Ama en fazla göze çarpan mini mini serçelermiş. Ormanda öyle çok serçe varmış ki, görmeyin. İşte şimdi sizlere bu mini mini serçelerin yakın akrabası olan bir…

Bir zamanlar ülkelerin birinde kara kaşlı, kara gözlü, güzel mi güzel, sevimli mi sevimli bir kız yaşarmış. Anası, babası, yakınları hep “ay kız” diye çağırırmış onu. AY KIZ, ay parçası kadar güzelmiş çünkü. Hele yüreği yüzünden de güzel, pırıl pırıl, iyilik doluymuş. Hani “yedi düvelle barışık” derler ya, işte bu söz sanki AY KIZ için…

Çoban aldatan kuşunu sizler bilir misiniz? Ağaç kabuğu renginde tüyleri olan bu minicik kuş, oldukça şakacıdır. Çoban aldatan kuşu, hemen hemen her hayvanın sesini taklid edebiliyor. Bazen bir ayı, bazen de bir kurt, bir tilki gibi ses çıkarıyor. Şimdi sizlere, bu şakacı, taklitçi minicik çoban aldatan kuşunun masalını anlatacağım. Bakalım sevecek misiniz? Ninemin bana söylediğine…

Çok çok eskiden bir ayçiçeği tarlası varmış. Ayçiçeğini hepiniz bilirsiniz değil mi çocuklar. Sapsarı, kocaman çiçek açan, güneş yer değiştirdikçe başlarını ona doğru çeviren, güneşe hayran olan bu çiçeklerin bir adı da bu yüzden “günebakan”dır. İşte sözünü ettiğim bu ayçiçeği tarlasındaki çiçeklerin birine bir gün selamsız sabahsız bir tırtıl gelip yerleşmiş. Yine konuksever iyi yürekli…

Bir zamanlar, yemyeşil ormanların birinde bir dokumacı kuş yaşarmış. Ormandaki bütün canlılar çok severmiş onu. “Kıraliçeden farksız” derlermiş her zaman. Gerçekten de dokumacı kuş, ormanın en güzel en zarif kuşuymuş. Başının iki yanı ve göğsü altın sarısı tüylerle kaplıymış. Kanatları ve kuyruğu ise maviymiş. Bu mavi tüylerin üstünde siyah, kırmızı sarı benekler varmış. Dokumacı kuşu…

Çok çok eskiden, ülkelerden bir ülkede, ormanlardan bir orman; bu ormanda da bir ağaçcık varmış. Yaprakları ince iğnecikler halinde olan bu ağaçcığın kahverengi de kozalakları varmış. Şimdi hepiniz, “Niye ağaçcık diyorsun. İğne yapraklı, kahverengi kozalaklı olduğuna göre çam olmalı o ağaç” diyeceksiniz biliyorum. Ama asıl sorun buradan çıkmış ya. Bu ağaçcığın yaprakları iğne gibi olmasına…

Bir zamanlar, ormanların birinde, bir terzi kuşu yaşarmış. Terzi kuşları tıpkı usta bir terzi gibi yaprakları birbirine dikerek torbalar bile örerler. Üstelik çok da iyi yürekli kuşlardır. İşte size bu terzi kuşlarından birinin masalını anlatacağım. Sözünü ettiğim ormanda, terzi kuşunu bütün canlılar severmiş. Çünkü bu neşeli, güleryüzlü kuşun hemen hemen herkese iyiliği dokunurmuş. Bir gün…